Sevilmeyen İçin
Binanın camlarına vuran uçak görüntülerine bakıyordu. Sırtı dönüktü. Pencerenin önündeki çiçeklere yaslanıyordu. Uzun bir süre kıpırdamadı
''Havaalanına mı bakıyorsun?.." dedim. Hiç ses çıkarmadı. "Uçakları sayıyorsun o zaman!" diye yanına gittim.
Binanın camlarına dikmişti gözünü. Zorla çevirip başını bana baktı; "Bir şey düşünüyordum" dedi.
Düşündüğü "O şey"i iyi tanıyordum. Hepimiz tanıyorduk.Yarım kalmış her şey hafızada özel bir dosya edinir. "Belgelerim" dosyası içinde bir yer değil, "masa üzerinde ayrıca bir dosya edinir. O yarım kalmış şeye dair geçmiş, gelecek ve olan ne varsa o dosyada birikir. Her gün en az bir kere açılır o dosya. Saçma! Ama açılır işte... Oysa bitmiş, işlenmiş, sonlanmış ve gönderilmişler orada öylece beklemektedirler.
Pencerenin önünden çekildi. Uçaklar iniyor ve kalkıyordu. Bilgisayarının başına oturdu. Sanırım bir kez daha o şeyi düşünmeye başladı... Belki de o şeyin "Sebebi" seni seviyorum demediği için, hep "ben de" diye geçiştirdiği için, bir kez olsun kendiliğinden aramadığı, hep arandığı; kendini hep uzak tuttuğu yani sevgide tutumlu ya da tutuk olduğu için ondan vazgeçemiyordu.
Ya bir gün... Seni seviyorum derse! Hiç umulmadık bir anda sadece adının yazılı olduğu bir kart, bir mesaj, bir çiçek gelirse!.. Ya birden o güne dek anlaşılmamışların tümünü anlar ve susulmuşların tamamını konuşursa? Ya ansızın çalarsa kapıyı; özledim derse, böyleymiş meğer derse. Belki de bu yüzden, o şey yarım kaldığı için yani. Bitiremiyordu. Bu yüzden gözü yollara dalıyordu. Uçaklara, arabalara, uzaklara.Bilgisayarının başında, kafasında kördüğüm olmuş bir yumak, kalbinde toz duman, bir itiş kakış, öylece oturuyordu.
Arkası yine bana dönüktü. Bütün bunları oturup konuşmak zorlama olacaktı belli ki. Arkadaşlık bazen susmayı gerektiriyordu. Ama konuşmasak da dedim ya, düşündüğü o şeyi iyi tanıyordum O da.Bu satırlardaki her üç kişiden ikisi gibi.O da.Bu satırları yazan gibi.O da.Tüm kadınlar ve erkekler gibi. O da. Dünyanın bütün çocukları gibi. O da...
Sıradan günlere uyananlar gibi.Sevilmediğini düşünüyordu... "Yeterince" sevilmediğini.Ama... Aslında "Yeterince" nedir ki?...Sahiden...
Kime ne yeter ki?
İCLAL AYDIN
Konu: YaLanLar SöyLe Bana.. (İ. Aydın) 
Ptsi Şub. 02 2009, 23:30
